Bu Çağdan Uzak Dur

Bu Çağdan Uzak Dur

Bu çağ, gürültünün bilgeliğe galip geldiği bir çağ.
Herkesin konuştuğu ama kimsenin dinlemediği, herkesin gösterdiği ama kimsenin gerçekten yaşamadığı bir zaman dilimindeyiz.
Her şeyin hızlandığı, ama insanın içinin boşaldığı bir çağ bu.

Bu çağda insanlar “var olmak” yerine “görünmek” istiyor.
Bir anlık beğeni için bütün benliğini ortaya koyan, kendi iç sesini susturup kalabalığın alkışını arayan bir nesil yetişiyor.
Oysa insanın hakikati sessizlikte, yavaşlıkta ve derinliktedir.

Ve biz, bu çağın içinde sadece küresel bir kargaşanın değil, kendi ülkemizin sessiz çığlığının da tanığıyız.
Hukukun sesi kısılmış, adalet bazen güçlüden yana eğilmiş.
Doğrular susarken, yanlışlar manşet olmuş.
Emeğin kıymeti azalmış, liyakat unutulmuş.
Kadınlar, hâlâ “korunması gereken” değil, saygı duyulması gereken bir varlık olarak görülmeyi bekliyor.
Kimi zaman bir haber başlığında, kimi zaman bir mahkeme kararında insanlığımızın ağırlığını hissediyoruz.
Bir ülkenin vicdanı, kadınlarına nasıl davrandığıyla ölçülür; oysa biz, bu ölçüyü çoktan şaşırdık.

Bu yüzden bu çağdan uzak dur.
Moda olan düşüncelerden, popüler değerlerden, yapay mutluluklardan…
Bir süreliğine bile olsa, ekranını kapat, sessizliğe dön.
Rüzgârın sesini, suyun akışını, bir insanın gözlerindeki samimiyeti hatırla.

Kendini kaybettiğin yerde, dünyanın seni alkışlaması bir şey ifade etmez.
Gerçek zafer; kalabalıkların arasında bile kendi sesini duyabilmektir.

Uzak dur bu çağdan —
Ama dünyadan değil.
İnsanlığını koruyarak yaşa, adaleti savun, sesi kısılmış olanların sesi ol.
Çünkü bazen bir çağdan uzak durmak, aslında insan kalmanın tek yoludur.

Osman Esen